تجارت تعاریف متعددی دارد که در ذیل بدان میپردازیم.
تجارت در لغت به معنی دادو ستد است. تجارت در واقع انتقال مالکیت کالایی خاص و یا انجام خدماتی از فردی به فرد دیگر است. که به ازای این انتقال فرد خریدار به ازای کالا یا خدماتی که دریافت کرده است، کالا یا خدماتی را به فرد فروشنده می دهد و این پرداخت در صورتی انجام می پذیرد که هر دو طرف در این تجارت راضی و خشنود باشند. هر کالا یا خدماتی که قابل اندازه گیری مادی و دارای مقیاس مادی باشد، میتوان با آن تجارت کرد.
تجارت به دو دسته تجارت داخلی و تجارت برون مرزی تقسیم می شود. تجارت برون مری نیز خود به دو دسته تجارت خارجی و بازرگانی خارجی تقسیم می شود.
تجارت خارجی به تجارتی گفته می شود که در ان با توجه به نیاز کشور از کشورهای دیگر کالا یا خدمات وارد شود و در عوض و به جای آن کالا و یا خدمات از کشور خریدار به کشور فروشنده کالا یا خدمات داده شود ولو اگر به صورت پایاپای نباشد.
با توجه به شرایط خاص کشورمان ، غالب تجار در ایران در حال ایفای نقش بازرگانی خارجی می باشند، نتیجتا به تفسیر بازرگانی خارجی می پردازیم.
بسترسازی داخلی و بسترسازی خارجی پیش نیازهای بازرگانی خارجی می باشند و البته بسترسازی داخلی و خارجی خود نیز هم نیاز می باشند.
موفقیت در امر بازرگانی خارجی مستقیما به تحقق پیش نیازهای مذکور به ویژه بسترسازی داخلی بستگی دارد.
به عنوان مثال بازرگانی را در نظر بگیرید که کالای بسیار ارزنده ای را از یک منبع خارجی با بهترین شرایط و قیمت ممکن خریداری کرده است ، حال در زمان ارائه کالا اگر زمان و مکان مناسب را انتخاب نکند نتیجه ای جز شکست عاید وی نخواهد شد ، ای بدان معنیست که خرید هر گونه کالا می بایست بر پایه تحقق بستر سازی داخلی انجام بپذیرد .
بهتر است در ابتدا تحقیق کنید و خلاهای بازار هدف را پیدا کنید و سپس نسبت به واردات کالا اقدام کنید.
با شناخت بازار هدف امان پیش بینی سود و زیان قبل از انجام هرگونه هزینه میسر می شود و نتیجتا سود ده یا ضرر ده بودن کالا برای بازرگان مشخص می شود .
سود دهی کالا در گرو متغیر های فراوانی می باشد که از جمله ی آنها می توان سطح و میزان نیاز ، اساسی یا غیر اساسی بودن ، شناخت رقبا ، شناخت ممنوعیت ها و قوانین جاری بازار هدف و … را نام برد.
در پستهای بعدی به توضیح ادامه این روند خواهیم پرداخت…..